What can you do

In Nederland had ik Richard al gewaarschuwd: Nepal is een stoomcursus loslaten. Zelf was ik inmiddels een beetje vergeten hoe waar dat was, maar inmiddels ben ik er weer ten volle aan herinnerd. Alles gaat zo ongeveer anders dan je had verwacht, gepland of afgesproken en daar heb je het maar mee te doen. Of zoals Rene het zo mooi zegt bij elke tegenslag: It's Nepal he, what can you do? Een uitspraak die wij afgelopen week van harte over hebben genomen.

Zo is Richard afgelopen paar dagen ziek geweest en lijk ik hem nu af te lossen, wat ten koste gaat van de meters die we hoopten te maken op het project. De andere vrijwilligers zijn er soms ook wel en dan weer niet, want als ze niet ziek zijn, zijn alle taxi's wel verdwenen. En vandaag is het sowieso stil op het project, want er is een staking en als we dus al op het project kunnen komen, komen we na het werk waarschijnlijk niet meer terug naar het hotel. Onverwacht een extra dagje weekend dus. Gek genoeg merk ik dat hoe meer tegenslag we ervaren, hoe makkelijker ik het accepteer. Als we aan het werk zijn gaat het verschrikkelijk hard en elke ochtend sta ik weer versteld over wat we de dag ervoor gedaan hebben, al dan niet op halve kracht.

En dat is het gekke van loslaten. Hoe veel er ook mis gaat, op de een of andere manier komt het allemaal ook wel weer goed. Dat is de kracht van Nepal en iets waar ik oneindig veel bewondering voor heb. Altijd het positieve zien en als de geplande weg geblokkeerd blijkt, geen probleem, dan neem je toch gewoon een andere? Een stuk levenswijsheid die ik hoop mee terug te nemen naar Nederland, want misschien houden wij ons in het westen wel te krampachtig vast aan planningen en schema's. Zolang je vertrouwen hebt in en die geeft aan de mensen om je heen, kan er weinig echt fout gaan.

Dus plof ik zo lekker op de bank met een boek, tenzij we voor een herkansing gaan van de picknick in de Garden of Dreams, die gisteren wel erg letterlijk in het water viel. Maar that's Nepal, what can you do?